Średnia krocząca to popularne narzędzie służące podążaniu za trendem. Jej popularną modyfikacją są 2 średnie kroczące. Które z nich uzyskuje wyższe stopy zwrotu? Które wypada lepiej pod względem udziału transakcji zyskownych? Czy znacznie mają interwał, okres inwestycji i rodzaj instrumentu?
Aby sprawdzić, które narzędzie wypada lepiej, wykonałem testy w oparciu o zoptymalizowane zakresy średnich.
Założenia testów
Wykonałem 72 optymalizacje (36 – 1 średnia krocząca, 36 – 2 średnie kroczące):
- okres inwestycji – 6, 10, 17 lat
- interwał – dzienny, tygodniowy, miesięczny
- instrumenty – indeks WIG, WIG20, mWIG40 i sWIG80
Sygnały transakcyjne
1 średnia krocząca: sygnał kupna, gdy kurs (zamknięcia) przecina średnią od dołu w górę (sygnał sprzedaży odwrotnie).
2 średnie kroczące: sygnał kupna, gdy szybsza średnia krocząca przecina wolniejszą od dołu w górę (sygnał sprzedaży odwrotnie).
Przedmiotem pojedynczego testu był pojedynczy indeks. Po sygnale kupna inwestowany był cały kapitał a po sygnale sprzedaży następowała sprzedaż całości. Nie były otwierane pozycje „krótkie”.
Zakresy średnich: średnie zostały zoptymalizowane przy założeniu poniższych zakresów.
2 średnie:
Interwał dzienny: średnia “wolna” – 100-200, średnia “szybka” – 1-100.
Interwał tygodniowy/miesięczny: średnia “wolna” – 10-60, średnia “szybka” – 1-40.
Interwał miesięczny: średnia “wolna” – 1-15, średnia “szybka” – 1-15.
Wyniki testów
Pierwszy okres testów (17 lat) został wybrany tak, aby pokazać zachowanie średnich na rynku, na którym wystąpiły mocne trendy wzrostowe, spadkowe i trend boczny. Najlepsze wyniki uzyskały najmniejsze spółki. Stopy zwrotu 1 średniej w porównaniu z 2 średnimi były bardzo zbliżone. Jedynie w przypadku sWIG trochę się różniły. W porównaniu z testami pojedynczej średniej kroczącej optymalizacja wyeliminowała różnice w stopach zwrotu pomiędzy interwałami.
Drugi okres testów (10 lat) rozpoczął się w szczycie hossy i miał pokazać, jak średnia krocząca poradzi sobie na rynku, gdzie wystąpiły słabsze trendy. W tym okresie stopy zwrotu, bez względu na interwał, również były dość zbliżone. Ponownie przewagę miały małe i średnie spółki.
Trzeci okres testów (6 lat) został wybrany tak, aby pokazać, jak średnia krocząca radzi sobie na względnie płaskim rynku. W tym przypadku różnice są większe i obraz nie jest tak klarowny, jak wcześniej. Jednak wyniki w okresie 6 lat są mniej wiarygodne, niż w okresie 10 i 17 lat. Wynika to z mniejszej liczby transakcji (mniejsza “próbka”).
Udział transakcji zyskownych – im wyższy, tym system jest łatwiejszy w realizacji z psychologicznego punktu widzenia. W okresie 17 lat zdecydowanie lepiej wypadły 2 średnie.
Wnioski
- Średnia krocząca oraz 2 średnie kroczące uzyskały zbliżone stopy zwrotu, szczególnie w dłuższym okresie.
- Zdecydowanie lepiej poradziły sobie spółki małe i średnie.
- Optymalizacja pokazała, że interwał nie ma dużego znaczenia.
- Udział transakcji zyskownych był wyższy w przypadku 2 średnich.
Pod względem stóp zwrotu, nie ma znaczenia które narzędzie wybierzemy. Jednak, uwzględniając wyższy udział transakcji zyskownych, lepiej wypadają 2 średnie.
Serdecznie dziękuję Marcinowi Brendota, który pomógł mi poznać podstawy języka AFL w Amibroker. Polecam każdemu Marcina jako współpracownika 🙂
Z jakiego oprogramowania Pan korzysta?
Aa, tak, juz widzę – Ami 🙂
Tak, Amibroker 😉